Mijn leven is een weefseltussen mijn God en mij.Niet ik kies uit de kleuren;heel doelbewust werkt Hij.Soms weeft Hij er verdriet inen ik, door onverstand,vergeet: Hij ziet de bovenenik de onderkant.Als ’t weefgetouw zal rustenen de spoel niet meer schiet om,zal God het doek ontvouwenen verklaart Hij het ‘waarom’.Hoe nodig donk’re dradenzijn in des Wevers handnaast goud- en zilverdraden.Zó komt zijn plan tot stand.